ما اغلب کاشف‌السلطنه را به نام رواج‌دهنده کشت چای و بانی توسعه تجارت و فلاحت می‌شناسیم و خبر نداریم که او مولف کتاب ارزشمند «فواید راه‌آهن» و نخستین رئیس انجمن بلدیه پایتخت در دوره مشروطه بود و همزمان ریاست بلدیه یعنی شهرداری امروزی را به‌عهده داشت. اما اکنون ۱۱۴سال بعد از برگزیدن کاشف‌السلطنه به شهرداری، در ابرشهر پیچیده‌ای مانند تهران امروز، با توجه به قانون، نهادهای نظارتی و اجرایی مدیریت شهری مجزا هستند و یک نفر نمی‌تواند هم شهردار و هم عضو شورای شهر باشد.
من در رای‌گیری اخیر شورای شهر در مورد نامزدهای شهرداری در نخستین مرحله، نظر مشخصی دال بر به تعویق انداختن این رای‌گیری تا 3، 4روز داشتم.
تعبیرم این بود که ما باید فرصت داشته باشیم از بین بیش از 20نامزدی که همکارانم در شورا پیشنهاد کرده‌اند سوابق اجرایی و توان مدیریتی آنها را متناسب با مسائل و موضوعات شهر تهران بیشتر جست‌وجو کنیم. اما برخی اعضای فعال‌تر شورا از پیش تحقیق کرده بودند و ضرورتی در این تعویق نمی‌دیدند.
به هر حال پذیرش پیشنهاد نامزدی از سوی مهندس هاشمی از نظر من رفتار شجاعانه‌ای بود. او سابقه‌ای موفق در مدیریت اجرایی به‌ویژه در رشته حمل‌ونقل نوین شهری دارد چنان‌که حتی برخی از مخالفان سیاسی او نیز بر این توانایی اذعان دارند. خود او نیز اشاره‌ای داشت به اینکه سیره بعضی بزرگان این بوده که امکان حضور در هیچ انتخاباتی را از دست ندهند. اینکه کسی از خودش ارزیابی و شناختی داشته باشد و خود را در ترازوی گزینش دیگران بگذارد شجاعت می‌خواهد و گاهی هم بزرگواری.
در نهایت به گمان من شواهد و قرائن و تجارب گذشته نشان می‌دهد که او برای مدیریت شهر تهران تواناست و فکر می‌کنم دیگر رأی‌دهندگان هم نه اینکه او را برای شهرداری شایسته ندیده باشند بلکه این رأی مخالف، معنایی از این جنس داردکه حضور او را در مسند نهاد برنامه‌ریزی و نظارتی در شرایط فعلی ضروری‌تر ارزیابی کرده‌اند.
نظر شما